Ιππότη Νάνε: The Podcast #20 – Η Μεγάλη Επιστροφή.

Μετά από χρόνια αναμονή, το 17ο αγαπημένο σας δίδυμο ξαναχτυπά.

Και θα συνεχίσει να χτυπά, ως άλλοι Rocky Balboes και Apollo Creeds στο πεδίο της podcastικής μάχης, μιας και γυρίσαμε για τα καλά. Κάθε Κυριακή απόγευμα και ένα νέο επεισόδιο.

Το νου.

2023 in Greek Hip-Hop: A Year in Retrospect (Καταγραφή Hip-Hop Κυκλοφοριών)

Το 2023 πέρασε πριν από λίγες βδομάδες, κι εμείς συνεχίζουμε την καταγραφή των κυκλοφοριών της περασμένης χρονιάς όπως και κάναμε και για το 2022 (αλλά και για τα 2021, 2020, 2019, 2018, 2017, 2016, ακόμα και το μακρινό πλέον 2015) είμαστε εδώ για να καταγράψουμε σίγουρα τις σημαντικότερες/πιο αξιόλογες, και γενικά όσο το δυνατόν περισσότερες ελληνικές ραπ κυκλοφορίες της χρονιάς!

Albums

04/01/2023: Detro – Underdog
12/01/2023: ΕΝΑ ΔΥΟ x The Plug x DJ Xquze – Εντάξει, Συνέβη! EP (Stay Independent)
13/01/2023: Solmeister – SOLMEISTER 1S D3AD (CKND Records, Minos EMI, Universal Music)
13/01/2023: Roi 6/12 – YDF EP (Mad House Records, Minos EMI, Universal Music)
14/01/2023: Ada – Ταξίδι στις Ρίζες (Hotbox Network)
15/01/2023: Hood Rats – D-Rat-Matic (Hotbox Network)
16/01/2023: Sin Boy – Ka Gu Ras III (Alphapop Network)
17/01/2023: Apro – Wrong Reality EP (Hotbox Network)
19/01/2023: Μανιακός – I Will Create as I Speak (Stay Independent)
19/01/2023: Παι.Φαν – Κύριος Νεκρικός Part 1 (Stay Independent)
20/01/2023: F(x) – 2020 EP
25/01/2023: Αυτόχειρας 302 x Evan SBK – Μαγικός Σάκος EP
25/01/2023: Λυρική Οργή – Fast Life EP
27/01/2023: Right Clique – Save 2 (TRADE)
27/01/2023: Άυλος 542 & SoulN.E.K. – Εκ Θαύματος (Innersense Productions)
27/01/2023: Μυστήριος Τύπος – Αποκοπή (Sky Vector Music)
27/01/2023: Issjames – Δώρο της Αθηνάς
27/01/2023: Οινοποιός – Ο Πολύχρομος Ήχος Ενός Αργού Θανάτου
31/01/2023: Popayedi – Extacy
01/02/2023: Boo – Goldenboy
03/02/2023: Lobo Amarillo – Κάκτος
03/02/2023: Th Mark – Starters EP
05/02/2023: Λόγου Χάριν – Walk n’ Talk (Pt. 2)
06/02/2023: Θηφ – Θύελλα Θλίψης
07/02/2023: Slak Bee – Προσωπική Διέξοδος (ΗΧΟΚΡΑΤΟΡΙΑ)
08/02/2023: Retro & Night Grind – Product of da Block (Stay Independent)
08/02/2023: Lumone – Purple Hearts EP (Gutta Boyz)
10/02/2023: Δυναμιστής & Gus – Νέα Πορεία (Μέρος Α)
14/02/2023: From Dust – Mentally Burnt (KNKUC)
17/02/2023: The Plug – The Plug Tape (Stay Independent)
17/02/2023: Αίας – Ultima
19/02/2023: Rake – Yonko EP
20/02/2023: Κάτοχος – Baby Steph 2 (Stay Independent)
21/02/2023: DJ Moya – Hikikomori (Vinyl Digital GmbH)
23/02/2023: Billy Sio – High Όσο δεν Πάει 4 (Trapsion Entertainment, Stay Independent)
23/02/2023: ΜΒΨ – Τυφλό Αγόρι, Τυφλό Κορίτσι
23/02/2023: BandoTheReal – Da Phoenix
26/02/2023: Zarou – Τσιόρια Μπόρια & Ανέσεις EP (The Bucket Sound Crypt)
01/03/2023: Sloth – Πτυχές 2 EP
01/03/2023: A-Drop – Out of Nowhere (Hotbox Network)
02/03/2023: N.O.E. – PRⒶPS EP (Cobalt Music)
09/03/2023: Spine – Spine the Doggg (Stay Independent)
10/03/2023: KYNO – Recon (Hotbox Network)
10/03/2023: El Jazzy Chavo – EXPEDITion 100 Vol. 28: A Signal From the Dark Side (Vinyl Digital GmbH)
12/03/2023: Liquid Fyah – Straight-Up (Underground Company)
13/03/2023: Urban Pulse – Ως Εδώ Καλά EP (Black Stars Records)
15/03/2023: BFR Team x The Plug x DJ Xquze – Κακό Παράδειγμα EP (Stay Independent)
16/03/2023: Dani Gambino – Επικίνδυνοι Πολίτες (Elite Musik, Stay Independent)
16/03/2023: Εφτάψυχος – Reborn EP
16/03/2023: Nesok – Public Enemies (Razza Di Piazza)
17/03/2023: Ill Shadow x Billa Qause – Me & My Thoughts (Vinyl Digital GmbH)
18/03/2023: Λυρική Οργή – Αφαίμαξη EP
22/03/2023: Επίλεκτοι – Έρεβος (Stay Independent)
22/03/2023: Ladele – Maestro EP
23/03/2023: Slum Dank – Vice EP (TRADE)
23/03/2023: Ladele x Rima – POV EP (City Center)
23/03/2023: Νέγρος του Μοριά – Θράσος (307 Records, Stay Independent)
23/03/2023: DJ ALX & Portal Complex – Burning Like the Heart of the Sun EP (ΗΧΟΚΡΑΤΟΡΙΑ)
30/03/2023: Tsaki x Μικρός Κλέφτης – Cash Out (Stay Independent)
30/03/2023: Kijha – ExØ (A X S, Stay Independent)
30/03/2023: Μόνιμος Κάτοικος x Chop Juggler – Capernaum
31/03/2023: TSE – Tseneration (Mad House Records, Minos EMI, Universal Music Group)
31/03/2023: Νεκρική Σιγή – Prologue EP
31/03/2023: Thug Slime – Sextape (Capital Music, Panik Records)
05/04/2023: Ισοβίτης – ST8TMENT II (Talkback Ent.)
05/04/2023: 0-100 Σειρένε x Unwound818 – Blender EP (Pineline Music Lab)
06/04/2023: Buzz – Street Business (Stay Independent)
07/04/2023: Amon 525 – Day Dreaming (Pente2Pente Music)
07/04/2023: MG – Memento (Minos EMI, Universal Music)
07/04/2023: Billa Qause & Junk33 – Infinite Travels (Dust Collectors Records)
09/04/2023: The Groove Gorilla – Μινώταυρος
13/04/2023: Άυλος 542 & Empne – Loopkeepers II (KNKUC)
13/04/2023: ΛΜ – Take It Easy EP (Underground Company)
15/04/2023: Kitsos Mpekos – Tesseract
19/04/2023: Αϊ Τσαβούρας – Αγιογραφία (Razza Di Piazza)
19/04/2023: Gero – Κούτσα Κούτσα EP
20/04/2023: Ταφ Λάθος – Ακάρεα (Bashment Records)
20/04/2023: Beats Pliz – Arte Povera (Minos EMI, Universal Music)
21/04/2023: Kabal – Incognito (Crime Records)
21/04/2023: Hoffman – Ride or Die (Deathflow)
22/04/2023: Kef – Yin Yang (Hotbox Network)
23/04/2023: Slak Bee – Κορώνα Γράμματα EP
23/04/2023: Χάρης Χάρηκα – Fata Morgana
27/04/2023: Fly Lo – Traplife (Mad House Records, Minos EMI, Universal Music)
27/04/2023: Zyan – Grill EP
27/04/2023: Grizzle – AI
28/04/2023: Pindos Atletico – ΔΕΝΤΡΙΜ
01/05/2023: Α.συνείδητος – Βέρα Ψυχής (Inverse Clocks Ent.)
03/05/2023: Split – Generation Z (Stay Independent)
04/05/2023: VLOSPA – Mktoub 2 (Minos EMI, Universal Music)
04/05/2023: DJ Ερπετό – Sssnaked Reptalesss (KNKUC)
04/05/2023: Vine 95 x DJ Ομόνοιας – Divine (ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΑ ΦΕΡΕΤΡΑ)
05/05/2023: Miskin – Δεσμά
07/05/2023: Under the City – Κάτω Πόλη
09/05/2023: Sapranov – Freakshow (Panik Records)
11/05/2023: Ricta – Blessed (City Center, Stay Independent)
11/05/2023: AK47 – Μέχρι το Κόκκαλο EP
12/05/2023: PNF – Jackie Kennedy EP (KommtJuutMusik)
12/05/2023: Troubles All Around Me – Vienna (SUB URBIA)
14/05/2023: Mira – Aradia
18/05/2023: Bloody Hawk – Φθηνά Tricks (Minos EMI, Universal Music)
18/05/2023: Answerynot – YNOT (A X S, Stay Independent)
18/05/2023: Λόγος Τιμής – Ψυχή (Stay Independent)
22/05/2023: $ulee – S.M.G. EP (Capital Music, Panik Records)
25/05/2023: Hawk – 5D (Kollectiva, Stay Independent)
25/05/2023: Salva – Kid From the Block (Sky Vector Music)
26/05/2023: Lamanif – The Most Hated
02/06/2023: Κακοτέχνης – Ο Χώρος και ο Χρόνος
04/06/2023: Sanjuro – Oldies2
05/06/2023: Active Member – 8 Κλειδιά (Talkback Ent.)
06/06/2023: δύο_μηδέν_δύο_μηδέν – Straight Outta Dystopia (Pineline Music Lab)
07/06/2023: Cara – Ikigai EP (Stay Independent)
08/06/2023: N.O.E. x DJ Paris – Summer Dance (Jungle Juice Records, Cobalt Music)
09/06/2023: ΕΝΑ ΔΥΟ x The Plug – Κάποιος Ήρθε να Ραπάρει Vol. 1 EP (Stay Independent)
09/06/2023: Τιμωρός – Labyrinth X (Dark Academia Records)
15/06/2023: N.O.E. – Arotahi (Jungle Juice Records, Cobalt Music)
16/06/2023: Zyle – Pareidolia EP
21/06/2023: Puyo Loco – Django EP (Traphouse Music)
21/06/2023: Pikie Cans – Πονάει, Συνέχισε
22/06/2023: Billy Sio – LordSion 2 (Trapsion Entertainment, Stay Independent)
26/06/2023: Fuji – Reggaep0rn Vol. 1 (On Music)
27/06/2023: Block 93 – Blocko Gango (Only the Fam) EP (Capital Music, Panik Records)
29/06/2023: Seth x DJ Silence – Ethos Schience (Stay Independent)
30/06/2023: Gab – Mind the Gab
02/07/2023: sponty. – Ταξίδια Γύρω απ’ τη Σελήνη EP
03/07/2023: Flow Profile x Boem – Ρέγγες EP
05/07/2023: Yungnsad – Breaking Sad EP (A X S, Stay Independent)
07/07/2023: NiVo – Drama (Family the Label)
07/07/2023: Salvador – USD EP (Hotbox Network)
07/07/2023: Sin Boy – Zero2Hero (Alphapop Network)
07/07/2023: Karnalh – Honour Among Streets
11/07/2023: El Jazzy Chavo – At World’s End EP (Funkypseli Cave, Vinyl Digital GmbH)
12/07/2023: SikOne Brando – Hopeless Romantic (CKND Records)
12/07/2023: Yonassis & ΒΟΣ-Φ – The Fivonassi Code EP (ΗΧΟΚΡΑΤΟΡΙΑ)
12/07/2023: Andriko – Laniakea EP (Hotbox Network)
13/07/2023: ΒΠεις – Ρουτίνα του Μέτρου (Twenty Three Ent.)
13/07/2023: FRS x KAFASH! – Louis XIII
13/07/2023: Κόμης Χ – Η Εφήμερη Λιακάδα Ενός Θολού Μυαλού (5th Season Records)
14/07/2023: Sardos97 – Finale EP
17/07/2023: Aeon & Osore – Tulipe Noire
22/07/2023: Μαύρος Ήλος – Μπατσορομάντζο (KNKUC)
22/07/2023: Zyan – Βαρέα κι Ανθυγιεινά
25/07/2023: Κακοτέχνης – Αυτό που Κρατώ EP
25/07/2023: ΚΞ, Deltah & Γενιά Ονείρων – CSH
26/07/2023: Zoro – Aight EP (Stay Independent)
27/07/2023: Lunar x ΝΤΣ – Comfort Zone EP (Hotbox Network)
04/08/2023: Dirty Harry – Holidays EP (Minos EMI, Universal Music)
04/08/2023: KNKUC – Beatnotism 2 (KNKUC)
11/08/2023: Νεκρική Σιγή – Υστερόγραφο
22/08/2023: El Jazzy Chavo – Beyond EP (Funkypseli Cave, Vinyl Digital GmbH)
31/08/2023: ΕΝΑ ΔΥΟ x The Plug x DJ Xquze – Glendora EP (Stay Independent)
01/09/2023: Dolly Vara – Η Χρονιά της Σκύλας
08/09/2023: Fogge d. – Ψέματα (Hotbox Network)
19/09/2023: 211 – Space Monkey (Pineline Music Lab)
20/09/2023: Mufasha – Παναγιώτης Ζαχαριάδης
22/09/2023: Ισχύς – Υάδες
25/09/2023: Άγνωστος Χειμώνας – Comandante EP
27/09/2023: Nostbelek – El Diario
28/09/2023: Λόγος Απειλή – Snoop EP (I AM HIP HOP, Stay Independent)
28/09/2023: Στυλ Μω – L.U.V. (Love Under Violence) (Stay Independent)
28/09/2023: Tiny Jackal & The Yellow Mary – Anchor Disorder Episode 1 EP
28/09/2023: Πένθιμος Clown – Luffy EP
01/10/2023: Raibo – Φτηνή Γιατρειά (Black Stars Records)
05/10/2023: Φρανκ – Ιστορίες που δεν Σκόπευα να Μοιραστώ
06/10/2023: Block 93 – Invicta EP (Capital Music, Panik Records)
07/10/2023: Sonder – Όριο (KNKUC)
15/10/2023: Eversor – Da Dirty Dozen (Major LEague Bangers, Stay Independent)
15/10/2023: Expe – ΣΝΑΚ EP
17/10/2023: El Jazzy Chavo – The Fall EP (Funkypseli Cave, Vinyl Digital GmbH)
20/10/2023: Φάνης Αφανής – Φοβισμός (ΗΧΟΚΡΑΤΟΡΙΑ)
20/10/2023: Soru x Palaio – Lotto
27/10/2023: Trakos – Νυστέρι (KNKUC)
01/11/2023: Τρίτος Οφθαλμός – Ημέρα Νεκρών (Twenty Three Ent.)
02/11/2023: Pero – Γεμάτο Ρίμες
03/11/2023: Ένατο Θαύμα x Longlive – Big Dreams EP
04/11/2023: Sod x Bludmoney – Chain EP
06/11/2023: Drugitiz – Ακελδάμα (Black Stars Records)
06/11/2023: Οπλιστής – Νατάσα EP
09/11/2023: Toquel – 1111 (Minos EMI, Universal Music)
10/11/2023: Shadow Knight – 19200 (D.G.Blaster Music)
13/11/2023: Bin – Ποιός Αστερισμός…; EP
21/11/2023: Active Member – Μύθοι του Βάλτου II (Talkback Ent.)
24/11/2023: Miskin – Σκιές EP
26/11/2023: Oxybrain – Νεκρόπολη
30/11/2023: TurboFlow3000 – ΟΥΦΟ (Veego Records)
01/12/2023: JV x Mayjay – FEDELTA EP
04/12/2023: Smuggler – Γείτονες (Stay Independent)
06/12/2023: Boem – Σούρες EP
07/12/2023: Immune – Take Notes (Barcode Entertainment, Stay Independent)
07/12/2023: Sicario – Η Μάσκα (Panik Records)
07/12/2023: Άρρωστο Πνεύμα – Circus
11/12/2023: Schrödi – 1999 EP (Hotbox Network)
12/12/2023: Sloth x Grandmaster Monk – MXSTS20202022 [DL]
12/12/2023: Rake & Zod – Φύσα την Κασέτα
14/12/2023: Ηγεμόνα$ – 4Seassons EP (Mad House Records, Minos EMI, Universal Music)
17/12/2023: Λύκος της Στέπας – Άνθρωπος και Φύση
20/12/2023: Κακοήθης – Άνδεις EP
21/12/2023: Kareem Kalokoh – HORAE (Stay Independent)
21/12/2023: Χακ – Ιντερμέδιο (Black Stars Records)
21/12/2023: Α.συνείδητος – Ανάληψη Δεύτερος Όροφος (Inverse Clocks Ent.) [DL]
22/12/2023: KUZA – Balkans Finest EP (Fully Loaded Media)
22/12/2023: Slak Bee x sokinNG – Ρουτίνες, Ξενέρες & Ψέματα EP (Underground Culture)
22/12/2023: Sardos97 – Examilia Imperials
22/12/2023: Th Mark – Newcomers
23/12/2023: SyxTyle – Unchained (Hotbox Network)
29/12/2023: AK47 x Dann Ill – Fifty Fifty EP
31/12/2023: XINO – Rhyme Chronicles 2010-2015 (Hood Branded Music Group)

Πλάστικ Φανς (Ft. Δανιήλ Φιδέλος).

Κυρίες και κύριοι, καλη_έρα. Μέρα, σπέρα, λίγη σημασία έχει.

Είπα να σας ενημερώσω κι εδώ στο blog για την πρόσφατη μου επίσκεψη στο τέταρτο επεισόδιο του ποδκάστιον «Πλάστικ Φανς». Καθίσαμε και τα είπαμε εκεί με τους δύο Άλεξ περί τραπ, καλή φασούλα γενικά, ακούστε το θα περάσετε τέλεια.

Tales From The Script 2: 1940’s

Γεια σας!

Είμαι η NothingIsColderDanai και επειδή το να γράψω εισαγωγή σε άρθρο με αγχώνει περισσότερο και από το να βρω αναπάντητες από τη μάνα μου, σκιπάρουμε το intro και πάμε κατευθείαν στο θέμα μας. Tales From The Script 2, λοιπόν. The 1940’s. Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για τον κινηματογραφικό τρόμο την δεκαετία του 30, τότε που έκανε το μεγάλο μπαμ (χαχα είμαι γριά, ωπαλάκια) και μεσουρανούσε. Την επόμενη δεκαετία όμως τα πράγματα άλλαξαν πάρα πολύ. Σε φάση ΠΑΡΑ πολύ. Πάμε να δούμε γιατί.

Νομίζω πως όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει στον κόσμο την δεκαετία του 40. Το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό τοπίο της εποχής είναι στιγματισμένο από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον απόηχό του. Πλέον τα τέρατα της οθόνης ωχριούν μπροστά στον πραγματικό τρόμο που έφερε μαζί του ο πόλεμος. Ο κινηματογράφος δεν γινόταν να μην επηρεαστεί από αυτές τις συνθήκες. Κατά τη διάρκεια του πολέμου γνώρισαν μεγάλη άνθιση οι ταινίες δράσης, κυρίως οι πολεμικές, οι οποίες συνέβαλλαν στην τόνωση του πατριωτικού αισθήματος. Μετά το τέλος του το κοινό στράφηκε στα Film Noir, ενώ υπήρξε και μια άνοδος της προτίμησης προς τα musical. Ισχυρό πλήγμα δέχτηκαν τα Western (τα οποία επρόκειτο να αναστηθούν αργότερα, με πρωταγωνιστή τον John Wayne), ενώ η δεκαετία αυτή σήμανε το τέλος του βωβού κινηματογράφου. RIP.

Τι συνέβη όμως στις ταινίες τρόμου; Στις αρχές της δεκαετίας ήταν ακόμα αρκετά δημοφιλείς και τα τέρατα της Universal συνέχιζαν να στοιχειώνουν την μεγάλη οθόνη. Πολύ σύντομα όμως η δημοτικότητά τους έπεσε κατακόρυφα, καθώς δεν είχαν να προσφέρουν κάτι καινοτόμο και το κοινό είχε κορεστεί. Τα χρήματα που ήταν διαθέσιμα για την δημιουργία ταινιών ήταν περιορισμένα λόγω του πολέμου και καθώς οι φρέσκες ιδέες και τα εφέ κοστίζουν, οι ταινίες τρόμου άργησαν να εξελιχθούν σε κάτι πιο εντυπωσιακό. Αντ’ αυτού κυκλοφόρησαν πολλές B-Movies με χαμηλό budget που αν και (θεωρώ πως) ήταν αρκετά διασκεδαστικές, άφησαν τον κόσμο παγερά αδιάφορο. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ύφεση που παρουσίασε το είδος φέρει και η σκληρή εφαρμογή του Hays Code (αν και τυπικά ήταν σε ισχύ από το 1934) που ουσιαστικά ήταν ένα σύνολο κανόνων που επιβλήθηκε στα κινηματογραφικά studios και απαγόρευε την απεικόνιση σκληρής βίας, αίματος και gore σε ταινίες (κλασικοί Αμερικάνοι, WHAT ABOUT THE CHILDREN?).

Οι παράγοντες αυτοί οδήγησαν το horror genre σε μια περίεργη στροφή προς τα ψυχολογικά θρίλερ. Η ατμόσφαιρά τους έγινε πιο σκοτεινή, καθώς λόγω του Hays οι δημιουργοί έπρεπε να βασιστούν εκεί για να προκαλέσουν τρόμο, ενώ πλέον το «τέρας» δεν είναι το άγνωστο και το εξωπραγματικό αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος και συγκεκριμένα ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Τι μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να σπάσει, να αλλάξει προσωπικότητα από τη μια στιγμή στην άλλη; Δυστυχώς οι γνώσεις της εποχής πάνω σε αυτά τα θέματα ήταν κάπως ανεπαρκείς, με αποτέλεσμα οι ταινίες με τέτοιου είδους αναζητήσεις να μας χαρίσουν διαμάντια του τύπου «η τρέλα κολλάει με μετάγγιση αίματος και εμβόλια», «η παράνομη μεταμόσχευση εγκεφάλου(;) σου δίνει δύο προσωπικότητες», «ο λυκανθρωπισμός είναι ψυχική ασθένεια, συγκεκριμένα είδος σχιζοφρένειας» και άλλα ωραία. Οπότε μην δείξετε τέτοιες ταινίες σε τυχόν ψεκασμένους φίλους σας, θα τις πάρουν για ντοκιμαντέρ.

Κι όμως, ενώ το είδος έμοιαζε να αργοπεθαίνει, εκείνη τη δεκαετία κυκλοφόρησαν και κάποιες ταινίες τρόμου που σήμερα είναι κλασικές, ενώ παράλληλα εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε ταινίες τρόμου ηθοποιοί που αργότερα κυριάρχησαν στο συγκεκριμένο genre. Στο σημερινό Top 5 λοιπόν θα παρουσιάσουμε κάποιες από αυτές τις ταινίες, προσπαθώντας να αναφερθούμε κυρίως σε αυτές που είναι αμιγώς, ή σε μεγάλο ποσοστό τρόμου γιατί well, αυτό είναι το θέμα μας (πράγμα το οποίο αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο, καθώς ψάχνοντας για ταινίες είδα πολλές που ενώ είχαν στοιχεία horror, στην πραγματικότητα ήταν ψυχολογικά θρίλερ που το έπαιζαν horror. Αίσχος.) ενώ δεν θα δώσουμε και ιδιαίτερη βάση σε sequels, prequels and whatnot που βγήκαν κατά δεκάδες εκείνη την εποχή.

The Invisible Man Returns (1940)

Πρώτη ταινία και ΧΑ! ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΨΕΜΑΤΑ! Εντάξει, όχι τελείως, είναι το μοναδικό sequel σε αυτή τη λίστα, αλλά έπρεπε να αναφερθούμε σε αυτή την ταινία για δύο λόγους:

Είναι καλύτερη από την προηγούμενη (Fight me) και
Στην ταινία αυτή συναντάμε για πρώτη φορά σε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία τρόμου ένα όνομα που θα βαρεθείτε να ακούτε (ή να διαβάζετε) σε αυτή τη σειρά άρθρων. Vincent Price, ladies and gentlemen!

Λίγο καιρό μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ο αδίκως καταδικασμένος για το φόνο του αδερφού του Geoffrey Radcliff γίνεται ο νέος Αόρατος Άνθρωπος (με τη βοήθεια του αδερφού του πρώτου) προκειμένου να δραπετεύσει και να βρει τον πραγματικό δολοφόνο. Θα τα καταφέρει όμως πριν χάσει το μυαλό του; Η ερμηνεία του Price είναι καταπληκτική καθώς αν και όπως ο προκάτοχός του, έχει καλυμμένο πρόσωπο σχεδόν σε όλη την ταινία, οι κινήσεις και κυρίως η φωνή του μαρτυρούν την σταδιακή αλλοίωση της ψυχικής κατάστασης του χαρακτήρα. Η ταινία αυτή, όπως και η πρώτη, ακροβατεί στο όριο τρόμου/κωμωδίας χωρίς όμως να το περάσει, ενώ τα special effects είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά (για την εποχή πάντα). All I’m going to say is RIP invisible guinea pig.

The Wolf Man (1941)

Δεύτερη ταινία και δεύτερο ντεμπούτο ηθοποιού του οποίου το όνομα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το είδος, αυτή τη φορά με bonus νέο Universal Monster. Ο Lon Chaney Jr. (γιος του iconic Lon Chaney, που έπαιξε το πρώτο Universal Monster στο Phantom of the Opera του 1925) ενσαρκώνει για πρώτη φορά τον Larry Talbot, γνωστό και ως Wolf Man.

Μετά τον θάνατο του αδερφού του, ο Larry Talbot επιστρέφει στο πατρικό του. Εκεί γνωρίζει μια νεαρή γυναίκα (και παίρνει βραβείο χειρότερου πεσίματος, τι κάνεις ρε μπρο, cringe) με την οποία βρίσκεται αργότερα σε έναν καταυλισμό τσιγγάνων. Στην προσπάθειά του να την σώσει από επίθεση λύκου, καταλήγει να δαγκώσει τον ίδιο ο λύκος. Σύντομα ο Larry αρχίζει να μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο, χάνοντας παράλληλα τον έλεγχο των πράξεων του. Αν και το look του λυκανθρώπου αυτού δεν άντεξε στο χρόνο και σήμερα είναι μάλλον αστείο, ο Chaney μοιάζει να γεννήθηκε για να παίξει αυτό το ρόλο, τον οποίο μάλιστα έπαιξε άλλες 4 φορές, και σε συνδυασμό με την καταπληκτική, μουντή ατμόσφαιρα της ταινίας, σε κάνει να ξεχάσεις την εμφάνιση του τέρατος και να τρομάξεις με την ησυχία σου.

The Beast With Five Fingers (1946)

Με πρωταγωνιστές τους Robert Alda, Andrea King και Peter Lorre και βασισμένη σε ένα διήγημα του W.F. Harvey από το 1919, η συγκεκριμένη ταινία είναι μια από τις καλύτερες τους είδους ανεξάρτητα από την εποχή. Διαδραματίζεται σε μια απομονωμένη βίλα στην Ιταλία, στη οποία έχουν συγκεντρωθεί συγγενείς και συνεργάτες τους ιδιοκτήτη ο οποίος έχει μόλις πεθάνει, για το άνοιγμα της διαθήκης. Εν μέσω διαφωνιών σχετικά με την κληρονομιά, οι χαρακτήρες μας συνειδητοποιούν πως το χέρι του ιδιοκτήτη στοιχειώνει το σπίτι και προσπαθεί να τους σκοτώσει. Ναι, το χέρι. Ναι, μόνο το χέρι.

Και αν αναρωτιέστε πόσο τρομακτική είναι μια ταινία για ένα ασώματο χέρι που παίζει πιάνο και σκοτώνει, η απάντηση είναι ΠΟΛΥ. Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι ανατριχιαστική από μόνη της και ο Peter Lorre, του οποίου αυτή ήταν η δεύτερη ταινία τρόμου (είχε προηγηθεί το Mad Love το 1935), στο ρόλο του αστρολόγου Hilary Cummins δίνει ρέστα, δεν περιγράφω άλλο. Ο μόνος λόγος που αυτή η ταινία δεν ηγείται της λίστας, ενώ είναι με διαφορά η καλύτερη, είναι πως δεν αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για horror film της εποχής, αν και αν την παρακολουθήσετε θα δείτε πως τικάρει κάποια κουτάκια που αναφέραμε πιο πάνω.

Before I Hang (1940)

Σας έλειψε κάποιος από αυτή τη λίστα; Όπως και στην προηγούμενη δεκαετία, έτσι και στα 40s, ο Boris Karloff είναι ο αδιαμφισβήτητος άρχοντας του τρόμου, παίζοντας σε πάνω από 20 ταινίες (The Mummy’s Hand, The Climax, Bedlam, The Ape, The Haunted Strangler, Black Friday κ.α.).

Το premise αυτής της ταινίας είναι εξωφρενικό. Ο Dr John Garth (Karloff) ένας επιστήμονας που προσπαθεί να θεραπεύσει… τα γηρατειά…??? καταδικάζεται σε θάνατο επειδή έκανε ευθανασία σε έναν ασθενή του (ο οποίος ναι, υπέφερε από ηλικία). Στη φυλακή του επιτρέπουν να συνεχίσει τα πειράματά του για να σώσει την ανθρωπότητα (από τις ρυτίδες και τα αρθριτικά) και καθώς δεν του απομένει πολύς χρόνος, ο γιατρός δοκιμάζει τα αποτελέσματα της έρευνάς του πάνω στον εαυτό του. Το πείραμα πέτυχε, ο ασθενής ξανάνιωσε. Στο πείραμα αυτό ωστόσο είχε χρησιμοποιήσει αίμα από έναν δολοφόνο που πέθανε στη φυλακή, οπότε μαζί με τους πόνους στα γόνατα εξαφανίστηκαν και οι ηθικοί του φραγμοί.

Με αυτή την υπόθεση και χωρίς κάποια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα να σώζει την κατάσταση, η ταινία αυτή μοιάζει καταδικασμένη σε θάνατο μαζί με τον πρωταγωνιστή της. Κι όμως, με κάποιον περίεργο τρόπο λειτουργεί, είτε λόγω του Karloff που μπορούσε να σε τρομάξει διαβάζοντάς σου τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, είτε επειδή συμβαίνουν τόσα πράγματα που δεν είναι δυνατόν να μην σου τραβήξει κάτι την προσοχή.

Return Of The Vampire (1944)

IT’S B-MOVIE TIME! Ο Bela Lugosi βρίσκεται κι αυτός στη λίστα (technically 2 φορές, καθώς είχε εμφανιστεί σε μικρό ρόλο και στο Wolf Man) και αυτή τη φορά ενσαρκώνει τον Armand Tesla, ένα βαμπίρ που σε καμία περίπτωση δεν είναι ο Δράκουλας. Σε καμία περίπτωση. Όταν μια βόμβα πέφτει στο νεκροταφείο όπου είναι παγιδευμένος με μια σφήνα στην καρδιά, ο Armand επιστρέφει για να πάρει εκδίκηση από αυτούς που τον νίκησαν 18 χρόνια πριν.

Πρόκειται για μια από τις πιο αγαπητές ταινίες για τους horror fans παγκοσμίως, κυρίως λόγω της unsettling ατμόσφαιρας (αν ξαναγράψω άλλη μια φορά τη λέξη ατμόσφαιρα θα εκραγώ) αλλά φυσικά και λόγω του Bela Lugosi ο οποίος ήταν φυσικά εξαιρετικός ως βαμπίρ αλλά και ως βαμπίρ που προσπαθεί να κρύψει το ότι είναι βαμπίρ. Δεν με νοιάζει αν καταλάβατε, κατάλαβα εγώ. Bonus fun fact για όσους ακούν Iron Maiden, η σκηνή στο video clip του Number of the Beast με έναν λίγο γελοίο λυκάνθρωπο σε ένα νεκροταφείο είναι από αυτή την ταινία. Ναι, είχε και λυκάνθρωπο. Ο οποίος σε μια σκηνή φοράει κοστούμι και κρατάει ψώνια. What’s not to love?

Honourable Mentions: Cat People (1942), The Body Snatcher (1945), I Walked With A Zombie (1943), The Seventh Victim (1943), The Devil Bat (1940), The Uninvited (1944), The Ghost of Frankenstein (1942), The Mummy’s Hand (1940)

Πριν κλείσουμε, πιστεύω αξίζει μια αναφορά στο Abbott and Costello Meet Frankenstein (1948). Ένα horror/comedy που φέρνει στην ίδια οθόνη σχεδόν όλα τα Universal Monsters. Ο Δράκουλας (Bela Lugosi), το Τέρας (Glenn Strange) και ο Λυκάνθρωπος (Lon Chaney Jr) τρομοκρατούν τους Abbot και Costello, ενώ παράλληλα στην ταινία εμφανίζονται τόσο η Μούμια (Eddie Parker) όσο και ο Αόρατος Άνθρωπος (Vincent Price). That’s some Avengers shit right there. Αλλά σε κωμωδία. Και γενικά καλύτερο. Μισώ τους Avengers.

Αυτά λοιπόν για σήμερα Ιππότες και Νάνοι. Μέχρι την επόμενη φορά, stay spooky.

Tales From The Script 1: 1930’s

Γειά σας! Είμαι η NothingIsColderDanai και μπορεί να έχω να γράψω από το 2019 αλλά ακόμα δεν έμαθα να γράφω intros. Όπως και να ‘χει, είτε σας έλειψα είτε όχι, I’m back και μάλιστα πάνω στην ώρα για το Halloween που γιορτάζαμε παιδιά εκεί στο Αμέρικα.

Ο Οκτώβριος για εμένα σημαίνει τρία πράγματα:

1. Ξεκουμπίζεται η ζέστη. Αντιός, το μπούλο, τσακίδια.

2. Πρέπει να τρέξω να προλάβω το Pumpkin Spice Latte στα Starbucks (I’m exactly like other girls) και

3. HORROR, HORROR, HORROR! Από ηλίθια ζελεδάκια σε σχήμα νεκροκεφαλής και overpriced διακοσμητικά με νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου μου κρατούν συντροφιά, μέχρι μια προσεκτικά επιλεγμένη playlist με τραγούδια για φόνους, τέρατα και φαντάσματα, it’s all about the spooks. Και απ’ όλη αυτή την απόλυτα υγιή κατάσταση δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ταινίες τρόμου, με τις vintage horror movies να κατέχουν ειδική θέση στην καρδιά μου (όποιος είδε «vintage» και σκέφτηκε το Scream ξέρω γω, παρακαλώ να περάσει έξω. Τα 90s ΔΕΝ είναι vintage. *σιγοκλαίει*). Σε αυτό το άρθρο λοιπόν θα μιλήσουμε ακριβώς γι’ αυτές τις ταινίες, και πιο συγκεκριμένα για ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 1930.

Ας πάμε λοιπόν 90κάτι χρόνια πίσω (αυτή η πρόταση είναι τόσο κλισέ που έκανα λίγο εμετό όταν την ξαναδιάβασα), στην Αμερική που υφίσταται τις συνέπειες του Μεγάλου Κραχ του 1929, σε μια περίοδο της ιστορίας γνωστή ως «Μεγάλη Ύφεση». Η περίοδος αυτή παράλληλα αποτέλεσε την πρώτη χρυσή εποχή των ταινιών τρόμου, καθώς ο κόσμος έψαχνε απεγνωσμένα κάτι να τον τρομάξει περισσότερο από τις τιμές των τροφίμων. Ή μάλλον αυτό έκανα εγώ χθες. Τέλος πάντων, προχωράμε.

Οι ταινίες τρόμου που κυκλοφόρησαν τότε και επρόκειτο να γίνουν κλασσικές και να επηρεάσουν τον κινηματογράφο για πάντα, παρουσιάζουν σχεδόν στο σύνολό τους μια πολύ ενδιαφέρουσα (ναι, για εμένα) ομοιότητα: έναν πολυδιάστατο και ανεπτυγμένο ανταγωνιστή, σε πλήρη αντίθεση με τον βαρετό, ξύλινο και πολλές φορές ανύπαρκτο πρωταγωνιστή. Με άλλα λόγια the bad guy is the cool guy. Αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι την εποχή εκείνη το στερεότυπο του γενναίου, ηθικού, ανιδιοτελούς ήρωα που δεν έχει κανένα ελάττωμα ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο, κάνοντας τους χαρακτήρες αυτούς απρόσωπους και μονοδιάστατους, ενώ παράλληλα η έλξη που ασκούσε το διαφορετικό και το μυστηριώδες στο κοινό βοήθησε στην εμβάθυνση των πιο σκοτεινών χαρακτήρων, οι οποίοι άλλωστε γρήγορα έγιναν το selling point των ταινιών αυτών.

Όποιοι και να ήταν οι παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό το φαινόμενο, μεγάλος κερδισμένος ήταν η Universal Pictures. Με ταινίες όπως το Dracula και το Frankenstein έγινε η αρχή για την δημιουργία των Universal Monsters και έπειτα από αμέτρητες ταινίες, sequels και crossovers με αυτούς τους χαρακτήρες (κάτι σαν το MCU αλλά σε actually διασκεδαστικό) η Universal σχημάτισε τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται τα τέρατα στην ποπ κουλτούρα μέχρι και σήμερα.

Αρκετά όμως με την ιστορική αναδρομή, πάμε να μιλήσουμε για το top 5 ταινιών που σημάδεψαν την χρυσή εποχή pt1 του κινηματογράφου τρόμου. Πράγμα το οποίο είναι μάλλον κι αυτό ιστορική αναδρομή, οπότε σας είπα ψέματα. Anyway.

Dracula (1931)

Δεν γίνεται να γραφτεί αυτό το άρθρο χωρίς να αναφέρουμε πρώτο πρώτο το Dracula. Το iconic look που έρχεται στο μυαλό όλων μας στο άκουσμα της λέξης «Δράκουλας» (εκτός αν είσαι ο Gef, οπότε μάλλον σκέφτεσαι ιστορική απεικόνιση του Vlad Tepes or some shit) προέρχεται από αυτή την ταινία. Η γοητευτική ερμηνεία του Bela Lugosi σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη προφορά του και ένα βλέμμα που παγώνει το αίμα τον κατέστησε συνώνυμο με τον ρόλο και άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στον κινηματογράφο. Μπορεί η ταινία σήμερα να μην έχει γεράσει τόσο καλά, αλλά σίγουρα τρομοκράτησε το κοινό όταν κυκλοφόρησε.

Frankenstein (1931)

Την ίδια χρονιά εμφανίζεται στην μεγάλη οθόνη το παρεξηγημένο Τέρας του Frankenstein. Όποιος έκανε το adaptation από το βιβλίο στο σενάριο μάλλον είχε καιρό να το διαβάσει. Ο Dr Victor Frankenstein ξαφνικά λέγεται Henry, λείπει το μισό plot και όσο για την εμφάνιση του τέρατος… μπορούσαν και καλύτερα. Ή μήπως όχι; Η ερμηνεία του Boris Karloff ως τέρας είναι από τις πλέον αξιομνημόνευτες και το τέρας με το τετράγωνο κεφάλι, το πράσινο δέρμα και τις τεράστιες βίδες που εξέχουν είναι πλέον άμεσα αναγνωρίσιμη.

The Invisible Man (1933)

Μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε πόσο τρομακτική φάνταζε η επιστημονική εξέλιξη στην Αμερική του 1930 βλέποντας πόσες science-gone-wrong ταινίες κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή. Από τις πιο χαρακτηριστικές είναι το Invisible Man (ή το The Invisible Man? Ποιο είναι το σωστό;) του1933. Ο Claude Rains, του οποίου το πρόσωπο παραμένει καλυμμένο σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, υποδύεται τον Dr Jack Griffin, έναν επιστήμονα που ανακαλύπτει τον τρόπο να γίνει αόρατος αλλά γρήγορα πληρώνει το τίμημα. Η συγκεκριμένη ταινία καταφέρνει να μπλέξει (εξαιρετικά θα πω εγώ) τον τρόμο με την κωμωδία ενώ παράλληλα πρωτοπορεί στον τομέα των special effects με εντυπωσιακά για την εποχή της οπτικά εφέ.

The Mummy (1932)

Η δεύτερη εμφάνιση του Boris Karloff στην λίστα, με διπλή εμφάνιση και στην ταινία καθώς παίζει δύο ρόλους. Προφανώς ο σκηνοθέτης της ταινίας είδε το Frankenstein και σκέφτηκε «Χμ… Ξέρετε ποιος κάνει εξαιρετικά το πτώμα που επέστρεψε στη ζωή; Ο Karloff. Αυτόν θέλω» (Και αυτό μάλλον το σκέφτηκαν κι άλλοι καθώς ο Karloff «επέστρεψε στη ζωή» σε περισσότερες ταινίες απ’ όσες χρειαζόταν και κάπου εδώ να πούμε πως κάποιος έχασε εξαιρετική ευκαιρία να τον βάλει να παίξει τον Χριστό). Η ταινία αυτή δίνει έμφαση στο υπερφυσικό κομμάτι της Αιγυπτιολογίας και την γοητεία που ασκεί στον κόσμο και είναι η πρώτη παραγωγή στην οποία εμφανίζεται reanimated μούμια. Το σενάριο ήταν ιδιαίτερα καινοτόμο για την εποχή του, όπως ήταν και η χρήση make up και οπτικών εφέ.

The Black Cat (1934)

Αν αυτή η λίστα ήταν top 50 και όχι top 5, τα ονόματα που θα εμφανιζόντουσαν συνέχεια θα ήταν δύο: Bela Lugosi και Boris Karloff, επομένως θεωρώ σωστό να αναφέρω και μια στην οποία εμφανίστηκαν μαζί. Βασικά θέματα αυτής της ταινίας είναι η εμμονή και η εκδίκηση, πράγμα που την διαφοροποιεί κάπως από τις υπόλοιπες ταινίες τρόμου της εποχής. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι εξαιρετικοί, ωστόσο το σενάριο υποτίθεται πως βασίζεται στο Μαύρο Γάτο του Edgar Allan Poe αλλά το μόνο που συνδέει τα δύο είναι μια μαύρη γάτα που εμφανίζεται σε άκυρες φάσεις στην ταινία. Και αν κάποιος δει την ταινία και καταλάβει γιατί ο Lugosi φοβάται τη γάτα ας μου εξηγήσει κι εμένα.

Honourable Mentions: Island of Lost Souls (1932), Mad Love (1935), Werewolf of London (1935), Bride of Frankenstein (1935), The Walking Dead (1936), Freaks (1932), The Ghoul (1933)

Αυτά λοιπόν για σήμερα Ιππότες και Νάνοι. Μέχρι την επόμενη φορά, stay spooky και δώστε μια ευκαιρία σε παλιότερες ταινίες, σίγουρα θα ανακαλύψετε διαμάντια.

Trivial Pursuit: Greek Hip-Hop Edition (Άγνωστα, Άχρηστα και Παράξενα) Pt. XII

Ο Obnoxious Kas και ο Σίφουνας ήταν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα δίδυμο γνωστό ως 187. Το όνομα προέρχεται από το Section 187 του Ποινικού Κώδικα της Καλιφόρνια και χρησιμοποιείται γενικά ως συνώνυμο του murder.
Όσο ήταν στη Freestyle Productions ο Αλέξης Δ χρησιμοποιούσε το καλλιτεχνικό AMD Solo και ο Ισσοροπιστής το Grand Panic. Πριν καν εισέλθουν στην Freestyle, ήταν δίδυμο με το όνομα Mad Caps.
Ο Τάκι Τσαν έχει γράψει κομμάτι για την Κατερίνα Παπουτσάκη. Το τραγούδι «Σκλάβα» του 2021 είναι σε στίχους και μουσική του Τάκαρου. Συμμετέχει μάλιστα και στο βίντεο κλιπ:

Σε παλιότερη εκδοχή του Trivial Pursuit: Greek Hip-Hop Edition (το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ) είχαμε αναφέρει ότι τα Ημίζ είχαν το αρχικό όνομα Αδιάφθοροι. Ποια ήταν όμως τα ατομικά τους rap names? Ο Μεντζέλος ήταν ο Master J ενώ ο Μιθριδάτης ο Junior J.
Παραμένοντας σε Imiz Lore, ο Μιθριδάτης πριν τα Ημίζ, και πριν ακόμα και από τους Αδιάφθορους είχε ένα συγκρότημα με το όνομα Tar N Feathers με το οποίο μάλιστα έβγαλαν και ένα demo.
Το 2004 κυκλοφόρησε από τη Minded Rap Records μια συλλογή με το όνομα The Underground Collection Vol. 1. Τι το σημαντικό όμως έχει αυτή η συλλογή? Ήταν η πρώτη επίσημη δισκογραφική εμφάνιση του Detro και του Κριτή (σαν Μουσικοί Ισοβίτες), του Skive καθώς και των Professional Sinnerz.
Την δεκαετία του 90 υπήρξε μια γυναικεία φωνή που θα έχετε ακούσει σε διάφορα τραγούδια από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της εποχής. Η φωνή για την οποία μιλάω ήταν της UNEEK, η οποία είχε συνεργασίες με Active Member, Goin’ Through, Ημισκούμπρια και FF.C. Το πραγματικό της όνομα είναι Ελπίδα Πράμας αρκετοί από εσάς θα τη θυμάστε από τη συμμετοχή της στην τηλεοπτική σειρά «Εγκλήματα» ως η Αγγλίδα γκόμενα του Τζόνι:

Ο Νικόλας των Razastarr ξεκίνησε στη δισκογραφία με το καλλιτεχνικό Da Brain, ενώ ο Οδυσσέας (RIP) χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Loud Effect.
Η νέα τραπ σκηνή έχει αρχίσει να ανακυκλώνει Low Bap ονόματα μιας και έχουμε εκ νέου χρήση του ονόματος Sidarta αλλά και του ονόματος Totem, και ειδικά στη δεύτερη περίπτωση μιλάμε για τεράστια ιεροσυλία.
Το 2006 οι Goin’ Through σε συνεργασία με το Milko έκαναν τον μουσικό διαγωνισμό Hip-Hop Jammin’ όπου διάφοροι επίδοξοι ραπάδες έμπαιναν στο Milko Studio Booth και έγραφαν ένα demo ο καθένας. Το κοινό μετά θα έκρινε τον δεύτερο νικητή του διαγωνισμού ψηφίζοντας στο site του Milko με έπαθλο ένα Home Studio, ενώ οι Goin’ Through θα επέλεγαν τον πρώτο νικητή που σαν έπαθλο θα συμμετείχε στον επόμενο δίσκο τους. Πρώτος νικητής ήταν ο Γιώργος Γιακούμπης (aka Dope MC) και το έπαθλο ήταν να συμμετέχει στο «Ας Λένε Ό,τι Θέλουν» από τον δίσκο Vendetta.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2010, η Milko και οι Goin’ Through έκαναν και έναν δεύτερο διαγωνισμό, στον οποίο τα έπαθλα ήταν σαφώς χειρότερα (εισιτήρια για το tour και «άλλα πλούσια δώρα»).
Το πρώτο video clip του Snik ήταν το κομμάτι «Θέμα Χρόνου» και είχε ανέβει από το κανάλι του Κοντοπίδη (τότε YouUp) που του είχαν κάνει και την παραγωγή στο clip.

Τυχαρπασίες, Ραπ και Κάψιμο Vol. 19: Φίντο Ντίντο, Νικρόκνου & Άλλος Greko.

Έι, γειά. Δεν έχω εισαγωγή σήμερα, θα μπούμε στο κυρίως χωρίς προκαταρκτικά αυτή τη φορά, μου το επιτρέπετε μια φορά κι εμένα.

Φίντο x D. Wide – Ζω|Γράφω (2015)
Nikro KN – Όλα Αλλάζουν (2009)
L Greko – Dedica (2020)

Φίντο x D. Wide – Ζω|Γράφω

Κανονικά εδώ δίνω ότι πληροφορίες σχετικά με την κυκλοφορία ή έστω τον καλλιτέχνη. Ε. Δεν ξέρω τίποτα. Δεν έχω ιδέα τι παίζει με τη κυκλοφορία, εκτός του ότι έχει υπερβολικά κακό εξώφυλλο και ίσως ακόμα χειρότερο τίτλο.

Τουλάχιστον ο καλλιτέχνης φροντίζει αυτός να κάνει μια υποτιπόδει παρουσίαση του εαυτού του στο πρώτο κομμάτι του δίσκου που μας διηγείται κομμάτια από τη ζωή του. Και πατάει οκ, οπότε δε θα πεθάνουμε ακούγοντας το δισκίο τούτο. There’s always a silver lining I guess.

Γενικά είναι decent κυκλοφορία χωρίς όμως να είναι και must listen. Είναι ένα οκ σύνολο τραγουδιών με τον Φίντο να πατάει κομπλέ, να έχει συμπαθητική χροιά και ντελίβερι και να μπορεί να βάλει τρεις λέξεις στη σειρά ωσάν άνθρωπος. Και έχουμε και ρεφρέν που δεν σε σκοτώνουν απ’ το κριντζ. It’s just fine I guess, αν και εγώ αυτές τις just fine κυκλοφορίες δε τις γουστάρω στο ΤΡΚ. Δεν έχω να επαινέσω ιδιατίερα, δεν έχω να κράξω καθόλου, τι διάβολο να κάμνω ο άνθρωπας. Πάντως θα άκουγα και άλλη δουλειά του φίλου Φίντο αν καθόταν η φάση, δείχνει να το ‘χει γενικά.

Βαθμολογία: 3/5.

Nikro KN – Όλα Αλλάζουν

Όλα τριγύρω αλλάζουν κύριοι, και όλο ίδια μένουν. Τούτο εδώ το LP με τρομάζει. 2010, Nikro KN, λογικά free download από κανά hiphopmusical, και μοναδικό feat σε μισή σχεδόν ώρα δίσκου η Στρατούλα με τ’ όνομα. Ελπίζω για τα χειρότερα γιατί φοβάμαι τα χείριστα.

Και ξεκινάμε το δίσκο με ένα Intro μισό σκιτάκι, μισό ραπ. Το κακό είναι ότι το ραπ είναι πιο αστείο απ’ το σκιτ. Να ορισμένοι απ’ τους στίχοι για να δείτε ότι δεν είμαι υπερβολικός:

«Σκάω πάλι, εσύ μένεις καρναβάλι,
ακούς το Κάπα Νι και πάλι, που τώρα σπάει
πλάκα, κι εσύ κάνεις το μαλάκα
κάτσε φάε μια φάπα, γαμώτο
έδωσα μπουνιά, την κάνω μακριά
γιατί σε λίγο παίζει να πλακώσουν μπάτσοι
και γαμώ την πουτάνα μου πια, α-χα.»

ΠΟΙΗΣΗ ΓΑΜΙΟΛΙΑ. Είμαστε σε καλά χέρια. Θα ακούσουμε αριστούργημα σήμερα. Ο φίλος Νίκρο είναι κλασσικό παράδειγμα εφήβου 15-19 χρονών που αποφάσισε να ηχογραφήσει τους πρώτους στίχους του. Και δε λέω, έχουν υπάρξει ανά τα χρόνια πολλοί iconic έφηβοι ραπάδες και στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα. Ο Μήδε πχ στα πρώτα ΖΝ είναι 16. Όμως δεν είναι όλοι Μήδε, ή Joey Badass. Ακούγοντας καταλαβαίνεις ολες τις παθογένειες της τότε ελληνικής σκηνής. Πολλοί πιτσιρικάδες με εύκολη πρόσβαση σε μέσα ηχογραφήσεως και καθόλου ταλέντο που αποφασίζουν ότι «α, έγραψα κάτι που κάνει κάπως ομοιοκαταληξία, έχει ένα υποτιπώδες θέμα (ερωτικό, άδικjε κjενωνία, πόσο αγαπώ το ραπ, πόσο δύσκολα έχω περάσει στη ζωή μου) το οποίο προσεγγίζει με την εμπειρία και τη σοφία 16άχρονου. Και εγένετο δίσκος.

High (από την ανάποδη) point του δίσκου, η συμμετοχή της Στρατούλας στο «Κάτι Δυνατό». Εκεί ο φίλος Νίκρο μας λέει πόσο δύσκολοι είναι οι χωρισμοί, πως η λύση δεν είναι το αλκοόλ και κάτι τέτοια που βγάζουν νόημα μόνο στο μυαλό έφηβου το 2010, και όλα τσουλάνε γενικά σκατά όπως και στα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Όλα όμως αλλάζουν όταν έρθει η ώρα του ρεφρέν. Η ώρα που περίμενε η Στρατούλα για να λάμψει. Μπάινει με την κρυστάλλινη φωνή της και ερμηνεύει τους συνταρακτικούς στίχους του Νίκρο και σου ραγίζει τα τύμπανα την καρδιά.

Α, και ξέχασα να πω. Ντισσάρει Λυρικά Μικρόφωνα και Τάκο Εμσί. Μιλάμε για ιστορικό κειμίλιο όχι μαλακίες.

Βαθμολογία: 0/5.

Γαμώ τη ζωή μου.

L Greko – Dedica

Είχαμε την προηγούμενη εβδομάδα το Fenomeno του Ivan Greko, σήμερα το Dedica του L Greko. Get it? El Greco? Τι λογοπαίγνιο έπαιξε εκεί ο τρελός. Πάλι καλά που δεν έπαιξε μπάλα σαν Δομίνικος Θεοκοτόπουλος ο τρελός.

Το αξιοπερίεργο της κυκλοφορίας είναι πως κυκλοφόρησε το 2020… Από την FM Records. Wtf, how is FM still a thing? Και το κακό είναι ότι αν και είναι επίσημη κυκλοφορία από δισκογραφική, ακούγεται σα προχειροδουλειά. Και το recording υστερεί αλλά και η μίξη είναι off, με τη φωνή του ράππερ να είναι πολύ πιο πάνω από τη μουσική και τα beats να καταλήγουν να ακούγονται φλατ, στα περισσότερα κομμάτια. Το «Altitude» πχ. θα έπρεπε να έχει μπάσα but they nowhere to be found. Το «Franchise» από την άλλη έχει κάπως καλύτερη μίξη και ακούγεται decent.

Και είναι κρίμα να χαντακώνεται η δουλειά σου από τα τεχνικά σημεία του δίσκου. Όχι ότι είναι τίποτα τρομερό ο L Greko, αλλά έχει μια ικανοποιητική τεχνική που καταλήγει να ακούγεται χάλια λόγω κακών beats/μίξης/ηχογράφησης.

Βαθμολογία: 2/5.

Θα ήθελα να μπορώ να δώσω έστω και λίγο παραπάνω αλλά δε γίνεται. Σοζ.

Κακή μέρα σήμερα. Από τις χειρότερες εδώ και καιρό. Οπότε την άλλη εβδομάδα ρεπό το ΤΡΚ, επιστροφή του Trivial Pursuit. Έτσι για να κλείσει καλά ο μήνας. Τσίου.